چه سخت است،
تشییع عشق بر روی شانه های فراموشی ،
و دل سپردن به قبرستان جدایی ،
وقتی که میدانی پنج شنبه ای نیست ،
تا رهگذری ،
بر بی کسی ات فاتحه ای بخواند… 

بـــانـــوی سرزمینم ؛

ارزش خودت را بدان ... بدان کـــه تـــــــو

قرار است شیرین، لیلی، پرنسس و تمام هستی یک مرد باشی

قرار است چشمانت گرما بخش مردی باشد

قرار است آغوشت لطیف ترین جایگاه مردی باشد

قرار است موهایت نوازشگر بی خوابی های مردی باشد

قرار است شخصیتت اوج غرور مردی باشد

پــــــــــــــس لطفا مراقب خودت باش!!!! 

یه وقتآیـے که בلت گـرفـتہ ؛

بُغض בارے ،

آروم نـیستــے!

בلت بـــرآش تـنگ شـבه ....

حـوصله ے هیچکسو نـבارے !

به یــآב لحظه اے بیفت کہ:

اون همه ے بــے قـرآرے هآے تـو رو בیـב؛

امآ ....

چشماشو بست و رفت ... !!! 

خشک میکنم آرزوهایم را
میگذارمشان در صندوقچه ی فرض های محال
تا دیگر نبیند چشمهایم،جسد مومیایی شده اشان را
و نباشد افسوسی که چرا جوانه نزدند!
حالا وقتش رسیده!!
پشت به دنیا بایستم
زل بزنم به رنج های پیچیده برتن روزهایم
و خفه کنم فریادهایم را در خودم...
تا غروب راهی نمانده
دیگر آه نمی کشم...
میروم...
شاید تمام شدم در خودم...